ای غروب بی خورشید !

ای سنگ نزدن !

ای نعل ندویده !

ای شعور مات !

ای گنگی کلام !

ای ناقوس کره ای !

ای حوصله بی باک !

ای نانوشته !

اما

ای مکث میان واژه ها !

آسوده باد خیالت که تو ... محال ترین نبودنی

یکشنبه، 6 مهر۸۲ ،بازیابی

دیگه وقتشه کچل کنی ( به بچگی هام میگم )
بدو پسر بدو که دیره ( من که نمیرم - اون میگه - بدبخت از آینده خبر نداره که )

عنوان سریش

یک تعداد معادله و یک مشت جواب های نسبی و مقداری خرت و پرت دیگر :

             به پایان دیروز چقدر باقیست ( یعنی چقدر از چه چیز ) ؟
            از اول فردا چقدر گذشت ( ایضاٌ )
           .... امروز کو ؟ ....
           
             امروز = فردای دیروز = دیروز فردا  
             امروز یعنی ... یک لحظه بودن در یک ابدیت (‌؟‌) نبودن وقتی نبودن به سمت صفر ( بودن ؟ ) سیر میکند
واژه امروز با همه پوچی سنگین و پر حجمه به اندازه واژه اهمیت  من