ناشناس از میان ِ انبوهی می گذرم؛ هر گیاه اما، از کشیده شدن بر من
نام می گیرد.
چشم بسته ام، و نام ِ گیاهان، تاریک است.
دیگر هیچ کجا، هیچ کجا
مرا به نامی، به کلمه یی، صدا نکن؛ که حال، تمام ِ زبان، در نام ِ یک گیاه، آسوده ست.
سخت تر از گیاه، لمسم کن؛ دستان ِ تو را نثار ِ تو می کنم
تنگ تر از گیاه، در آغوشم کش؛ بدنت را به تو ارزانی می دارم.
و زمانی که آسیاب ها، در نور به گشت آید،
تو دست هایت را خواهی بست، مشت خواهی، گره خواهی کرد
و این گره را، مانند هدیه یی
حفظ خواهی کرد.
( از شعر شقاقلوس / بیژن الهی ) /  دوات

سنگ / رنگ / ننگ / بنگ / منگ / لنگ / تفنگ / زرنگ / قشنگ / مشنگ / پورنگ / پلنگ / بیل و کلنگ

پل / شل / گل / چل / مل / رل / سل / زل / خل / کریم آب منگل

نیک / شیک / بیک / خیک / تیک / موس کلیک

لات / پات / شات / کات / گات / دات / کیش مات

راه / ماه / گاه / جاه / چاه / شاه / کوه کاه

یار / غار / کار / مار / سار / زار / خار / شار / نار / هار / تار / جار / دار / عار / لار / ژان میشل ژار

میش / ریش / نیش / خیش / کیش / دیش / شیش / فیش / مامان جیش

جوش / موش / گوش / هوش / نوش / قوش / دوش / توش / بوش / میدون شوش

آخ / پاخ / داخ / شاخ / کاخ / لاخ / ماخ / واخ / بیلاخ

کیا / بیا / نیا / ریا / ضیا / کلودیو کانی گیا

آز / ناز / جاز / واز / راز / گاز / باز / ساز / فاز / قاز / اکتاویو پاز

یکی / پکی / زکی / آبدوغ خیار

ماهی ؛ باران را به آسمان هدیه داد
آسمان تشنه بود
کبوتر ؛ آبی را به برکه هدیه داد
برکه بیرنگ بود